Ik ga even lekker therapeutisch van mijn af schrijven.
Mijn verhaal vertellen over de afgelopen jaren van mijn leven.
Je vertellen wat er allemaal gebeurd is.
Dat ik de beste keuze ooit gemaakt heb.
Ik wens jou toe dat jij ook voor jezelf de beste keuze ooit kan maken­­­

Hier onder volgt mijn verhaal vanuit mijn gevoel geschreven. Iedereen heeft een eigen verhaal. Iedereen heeft andere keuzes die de beste zijn.

Maar mijn verhaal kan misschien een hart onder de riem zijn voor een andere mama die ook uit alle macht probeert alle ballen hoog te houden. In welke situatie dan ook.

Mijn dertigste verjaardag!

Dit verhaal begint op mijn verjaardag in mei 2015. Dat jaar werd ik 30. Wauw, dat klinkt al best volwassen.

Om het te vieren had Michiel een barbecue geregeld samen met vrienden en familie. Een gezellig feestje in de tuin.

Ik kreeg mijn beste cadeau ever! Dat wist ik toen nog niet. Maar ik werd zwanger van onze jongste dochter. Een super cadeau toch 😉

Ziek

Michiel voelde zich de week na mijn verjaardag niet lekker. Buikpijn. Kan gebeuren.

Het weekend na mijn verjaardag werd het zo heftig dat hij de huisartsenpost gebeld heeft. Hij mocht langs komen.

Misschien een blinde darm ontsteking ofzo. Maar wat er daarna gebeurde dat was iets waar wij nooit rekening mee hadden gehouden.

Van opname naar opname

Wat er aan de hand was konden de artsen niet zo snel vinden. Geen blinde darm ontsteking. Michiel werd opgenomen. Balen, maar ja als het nodig is niks aan te doen.

Allerlei onderzoeken werden gestart, maar nog steeds kon er niet gezegd worden waar de buikpijn vandaan kwam. Er werd wel medicatie gegeven om de pijn te bestrijden.

Na een paar dagen mocht Michiel weer naar huis.

Er volgde een hele periode van iedere keer opnames. Niet kunnen vinden wat er aan de hand is. Alleen pijnbestrijding kunnen doen. Waar Michiel zo ziek van werd dat hij alleen nog kon spugen. Zodra dat minderde dan weer naar huis. Totdat de volgende heftige aanval kwam. Weer terug naar het ziekenhuis.

Ze hebben ik weet niet wat voor onderzoeken allemaal gedaan. Zelfs een capsule om de hele binnenkant te kunnen bekijken. Nergens kwam iets uit wat een aanwijzing was voor de pijn.

De artsen van Deventer ziekenhuis stonden voor een raadsel. Collega’s van Groningen ziekenhuis werden ingeschakeld. Tijdens een opname in Deventer ziekenhuis met ambulance vervoerd worden naar Groningen. Daar verder onderzoeken, maar ook niks kunnen ontdekken.

Een aantal opnames is Groningen verder weten ze het daar ook niet.

Alle ballen hoog houden

Ondertussen zat ik thuis met de 2 kinderen die toen 1 en 3 waren. Moest ik gewoon naar mijn werk 20-24 uur per week. Ontdekte ik dat ik zwanger was van onze derde.

Ik ben mijn schoonzusje eeuwig dankbaar dat zij de kinderen iedere keer weer kon opvangen. Iedere moment konden ze daar terecht. Iedere keer als Michiel onverwacht weer naar het ziekenhuis moest en ik aan het werk was of aan het werk moest.

Het was een heftige periode. Voor ons allemaal. Iedere keer bij een opname in Deventer ziekenhuis dagelijks op bezoek tijdens het bezoekuur. Op de fiets met 2 kinderen. Zwanger van de derde.

Bij een opname in Groningen maar heel af en toe er naar toe kunnen.

De eerste echo van de zwangerschap deed ik alleen

De eerste echo tijdens de zwangerschap heb ik ook alleen moeten doen, omdat Michiel in het ziekenhuis lag. Niet leuk voor ons beide dat we dat niet samen konden doen. Veel afspraken alleen heen geweest met de kinderen.

Moest ik ook nog op het werk proberen mijn best te doen. Het was een afleiding om daar te zijn. Maar op de momenten dat Michiel plotseling weer naar het ziekenhuis moest was het ook echt een last.

Ik voelde me letterlijk verscheurd. Door er maar niet te veel over na te denken en gewoon door te gaan leek het allemaal wel prima te gaan. Gewoon maar te nemen wat er op je bordje komt. Want iets anders kan je toch niet. Je moet wel door.

Niet te veel nadenken over Michiel op de momenten dat hij in het ziekenhuis is. Daar was hij in goede handen. Door te gaan zodat het voor de kinderen nog enigszins te doen is.

Natuurlijk boden mensen wel hun hulp aan, maar op de een of andere manier is dat toch best moeilijk te aanvaarden. Zeker als het zo lang duurt allemaal. Best wel stom natuurlijk om niet vaker hulp te vragen of een aanbod te aanvaarden 😉

Waar zijn we inmiddels qua ziekte?

Nog steeds is Michiel niet beter. Heeft hij steeds buikpijn. Weet niemand wat er precies aan de hand is.

Inmiddels is hij onder behandeling van Eindhoven ziekenhuis. Daar heeft hij 2 operaties gehad om de zenuwen van de rug naar de buik door te snijden zodat hij geen gevoel meer zou moeten hebben in zijn buik.

Helaas is niks minder waar. Nog steeds is de buikpijn er. Staat er nog een nieuwe operatie op de planning volgend jaar maart.

Wat we er mee moeten? Geen idee. Maar het beïnvloed ons leven behoorlijk.

Dat van Michiel omdat hij constant pijn heeft. Weinig kan eten.
Dat van mij en de kinderen, omdat papa ziek is en anders is als daar voor.

Maar petje af voor Michiel! Hij gaat gewoon door zo goed en zo kwaad als dat kan.

Update maart 2018

We zijn bijna 3 jaar verder. Verschillende operaties zijn er geweest.

Maar de laatste operatie in Eindhoven heeft tot nu toe geholpen! Ze hebben aan de rechterkant van Michiel zijn buik de zenuwen nogmaals doorgesneden en stukken weg gehaald. 

Aan de rechterkant van zijn buik is Michiel nu pijnvrij. Wauw!

Nu de linkerkant nog een keer.

Update april 2018

Het leek zo goed te gaan, maar helaas is de buikpijn na een paar weken toch weer terug en zijn we weer waar we aan het begin ook stonden. Zonder oplossing. Zonder dat iemand weet wat het is.

Terugkijkend op de afgelopen periode

Nu ik er op terug kijk voor mezelf is het eigenlijk gewoon niet te doen. Zwanger zijn, alleen voor de kinderen moeten zorgen, onzekerheid over een zieke man en ook nog moeten werken.

Ik heb afgelopen juli (2017) de beste keuze voor mij ooit gemaakt. Een keuze die ik eigenlijk veel eerder had moeten maken, maar wat toen niet kon voor mijn gevoel. Een keuze waarbij ik bewust koos voor mijzelf en mijn gezin.

Toen ik gedwongen werd een keuze te maken heb ik eindelijk voor mezelf en mijn gezin gekozen! Ik heb er voor gekozen om per direct mijn baan op te zeggen. Ik vond het echt heel spannend. Want je hoort toch te werken en een baan te hebben als dat kan?!

Maar wat viel er een last van mijn schouders. Achteraf ben ik zo blij dat ik tot deze keuze gedwongen werd.

Ik hoefde nu niet meer te kiezen tussen mijn man, de kinderen en mijn baan.

Ik voel mezelf zo’n stuk beter

Wat heb ik mezelf slecht gevoeld in deze periode. Ik was ZO moe. Ik kon niet meer. Voelde me zo gestrest. Was af en toe echt niet leuk voor de kinderen.

Kreeg zelf allerlei klachten. Kon mijn ogen niet fatsoenlijk open houden. Moest de hele tijd knipperen en knijpen met mijn ogen. Zag niet meer scherp. Er speelde psoriasis op, wat waarschijnlijk zichzelf openbaarde door de stress. Had vaak spanningshoofdpijn.

Ik zat tegen een burn out aan, maar gelukkig kon ik het precies handelen dat het niet zo ver kwam.

Vandaag de dag voel ik me zo’n stuk beter. Ik voel me rustiger. Niet meer gestrest. Ik kan weer de radio thuis aan hebben zonder helemaal gestoord te worden van het geluid. Kan mijn ogen weer gewoon open houden. Zie weer scherper. Heb geen hoofdpijn meer.

Ik werk aan dingen die ik zelf belangrijk vind en die ik graag wil. Kan er zijn voor Michiel en de kinderen. Geen stress als hij weer naar het ziekenhuis moet. Ik kan er gewoon zijn voor mijn gezin.

Sommige momenten voel ik de stress nog opkomen. Vooral als de kinderen druk zijn of ik even geen tijd maak om alleen met de hond een rondje te wandelen of om even alleen tot rust te komen. Maar de laatste stapjes ga ik ook zetten.

Kies voor jezelf

Het is zo fijn om te kunnen en durven kiezen voor jezelf! Tegenwoordig hoor je zo vaak dat (voornamelijk) vrouwen een burn out hebben. Dat er te veel op je bord komt. Dat je het allemaal niet meer kan combineren. Dat je te veel hooi op je vork neemt.

Aan al deze vrouwen wil ik zeggen kies voor jezelf! Jij bent de belangrijkste persoon in jouw leven. Als het goed gaat met jou kan je goed voor anderen zorgen.

Kies voor jezelf op welke manier dan ook. Als het voor jou maar werkt.

Hoe kun je voor jezelf kiezen?

Dat is voor iedereen anders natuurlijk. Niet iedereen zit in dezelfde situatie.

Maar wat is het waar jij tegen aan loopt?
Waardoor ben jij niet blij met het leven dat je nu leeft?
Lukt het jou niet om alle ballen hoog te houden?
Wat zou je het allerliefste willen?
Hoe ziet jouw droomleven er uit?
Hoe krijg je meer rust in je leven?

Zet de feiten eens op een rijtje en kijk hoe jij er voor kunt zorgen dat ook jij jouw beste keuze ooit kunt maken. Welke keuze dat ook mag zijn.

Weet dat er in jouw hoofd een stemmetje spreekt die jou op de plek probeert te houden waar je nu bent. Dat is wat bekend en veilig is volgens je reptielenbrein. Ook al kun je dat leven niet meer aan.

Laat jouw keuzes niet door dat stemmetje en angst bepalen. Kijk naar de feiten. Naar wat er wel mogelijk is.
Kijk naar de keuzes die jij ook kunt maken zodat je meer vrijheid in je leven krijgt.

Heb jij jouw beste keuze ooit al durven maken? Wat was deze keuze? Of waarom lukt het jou nog niet hier voor te kiezen?

Voel jij het vlammetje binnen in je?

Ben jij er klaar voor om de vrijheid te hebben om te kunnen doen en laten wat je wil? Ik laat je zien welke stappen je kunt gaan zetten. Ik help je op weg met jouw innerlijke reis. Zodat jij kunt kiezen voor wat jij belangrijk vindt. 

Zullen we samen gaan brainstormen over jouw leven en jouw verlangens? Ik help je ze duidelijk te krijgen zodat jij actie kunt ondernemen.