Op de dag dat ik dit schrijf heb ik een vreselijk bericht gehoord.
De grootste angst van een mama.
Iets wat mij de hele dag al niet los wil laten.
Daarom schrijf ik erover.

Iets wat mij vol ongeloof de dag door laat gaat. Wat mij zelfs een beetje angst bezorgt. Zoiets mag toch niet zomaar gebeuren?

Een papa en een mama, een grote broer. Zij moeten hun kleine jongen en kleine broertje missen.

Door een verschrikkelijk ongeluk.

En de angst die ik voel is, omdat het ons had kunnen overkomen zo’n verschrikkelijk ongeluk. Wat ons met zo’n enorm leeg gat in ons leven achter hadden kunnen laten.

Er is niks mooiers voor kinderen dan alleen mogen ontdekken

Want onze kinderen spelen ook alleen buiten. Natuurlijk ben je je wel bewust van de risico’s die dit met zich mee brengt. Maar je kunt je kinderen toch niet blijven vasthouden aan hun handje? In een glazen kooi plaatsen? Ze het allermooiste van hun leven, alleen buiten mogen spelen, af nemen?

Maar het brengt ook een heel groot risico met zich mee. Want een ongeluk zit in een klein hoekje.

Dat stemt mij verdrietig. Ik kan helemaal niks doen aan het verdriet van dit gezin. Ik kan hun jongetje niet terugtoveren.

Ondertussen spelen mijn kinderen vrolijk buiten. Hoop ik dit nooit mee te hoeven maken.

Mijn gedachten zijn bij het gezin dat hun kindje moet missen. Het is vreselijk oneerlijk. Ik heb echt een potje zitten janken om de onmacht en het verdriet dat ik van binnen voel.

Wat moet je met deze angst?

Hoe moet je hier mee om gaan? Wat moet je met de angst die je als mama voelt na het horen van zulke berichten?

Ik kan mijn kinderen niet vasthouden. Ze niet binnen houden. Zij willen onbezorgd buiten spelen. Zij maken zich niet druk om de dingen die er zouden kunnen gebeuren. Daar zijn zij zich helemaal niet bewust van.

Er zullen nog zoveel momenten komen waarop ik hun handje niet vast kan houden.

Dus aan mij de taak om het verdriet wat ik voel voor dit gezin niet mijn leven te laten bepalen. Ik wil niet in angst leven voor wat er allemaal zou kunnen gebeuren. Mijn kinderen niet angstvallig vasthouden. Hoe moeilijk dat op sommige momenten dat ook kan zijn.

Ik heb daar normaal gesproken helemaal niet veel moeite mee. Want natuurlijk weet ik wat de risico’s zijn. Ik denk er niet te veel over na. Om het leven van mijzelf en mijn kinderen zo leuk mogelijk te houden.

Maar soms is het even heel moeilijk om het naast je neer te leggen

Als het dan niet zomaar alleen op het nieuws is dat je over zo’n vreselijk ongeluk hoort, maar iets dichterbij dan is het veel moeilijker om de los te laten. Dan komt het even veel dichterbij dat dit het risico is dat je neemt als je je kinderen buiten laat spelen. Zonder toezicht de wereld laat ontdekken.

Want in de grotemensenwereld liggen zoveel gevaren op de loer. Er zouden zoveel dingen kunnen gebeuren. Zoveel gevaarlijke dingen voor kinderen.

Dingen waar mijn kinderen geen boodschap aan hebben, want zij willen onbezorgd buitenspelen. De wereld ontdekken zonder dat hun handje vastgehouden wordt. Zonder dat ze voortdurend op gevaar gewezen worden.

Hoe ouder ze worden hoe meer ze alleen op stap zullen gaan.

Dus is het aan mij om er mee te dealen

Ik moet er mee dealen dat er een risico is die de leuke dingen voor mijn kinderen met zich mee brengen. Er niet te veel over na denken wat er allemaal zou kunnen gebeuren. Bepalen welke risico’s ik wil nemen om mijn kinderen hun leukste leven te gunnen.

Dus spelen zij lekker buiten. Huil ik om het verdriet als zij er niet bij zijn. Hoop ik zelf echt nooit in zo’n situatie terecht te komen.

Mijn kinderen willen een leven. Mocht dat dan om wat voor reden dan ook ooit veel te vroeg afgelopen zijn, dan hebben zij wel lekker kind mogen zijn. De dingen mogen ontdekken die zij graag willen.

Want dat is hun leven. Dat is wat zij het allerliefste doen. Ik heb mijn kinderen zo lief dat ik dat risico wel moet nemen. Ik ze niet in een glazenkooitje plaats of voortdurend hun handje vasthoudt om ze te behouden voor alles wat er kan gebeuren.

Verder ben ik in gedachten bij het gezin waar het zo vreselijk afgelopen is.


Hoe gaan jullie om met de risico’s die je kind loopt?

<a href="https://partner.bol.com/click/click?p=1&t=url&s=57027&url=https%3A%2F%2Fwww.bol.com%2Fnl%2Fspeelgoed%2Findex.html&f=BAN&name=Speelgoed%20algemeen" target="_blank"><img src="https://www.bol.com/nl/upload/banners/speelgoed_141108_728x90.jpg" width="728" height="90" alt="Speelgoed algemeen" /></a><img src="https://partner.bol.com/click/impression?p=1&s=57027&t=url&f=BAN&name=Speelgoed%20algemeen" width="1" height="1" />